Dag 42: Negreira-Santa Marina 20 km.
Door: René Stam
Blijf op de hoogte en volg René
07 Juni 2013 | Spanje, Olveiroa
Gisteravond nog even in de stad gegeten.
Om zeven uur ging de keuken open en ik had allemachtige trek. Als voorgerecht een bord macaroni en als hoofdgerecht een lap draadjesvlees met gekookte aardappeltjes en een bakkie yoghurt toe, heerlijk.
Ik ben bij medepelgrims aan tafel gaan zitten: Tom en Adrian uit Ierland en een meneer uit Israel, zijn naam was dacht ik Machelmachelin of zoiets.
Ontzettend gezellig gegeten, Tom herkende mij nog vanwege mijn voetproblemen aan het begin van de camino. Hoe is het toch mogelijk.
Gistermiddag bij het plaatselijk reisburo maar even de busreis geregeld voor volgende week woensdag van Santiago naar Madrid: een afstand van 500 km. Om zeven uur de bus in en om half vier op het vliegveld in Madrid.
Vanacht weer slecht geslapen, we sliepen maar met zijn tienen op één kamer, maar ja, je hoeft er maar 1 snurker bij te hebben. Ik stond nog naast z'n nest om hem te verwentelen, want hij lag op z´n rug. Maar als iemand niet meewerkt, lukt dat natuurlijk nooit. De hengst heeft de heleboel wakker gehouden!
Dus vanochtend om half zeven op en 2 banaantjes en 4 bakkies yoghurt als ontbijtje weggewerkt. Rond zeven uur de deur uit, dan kon ik rond twaalf uur op mijn eindbestemming zijn. Het had vannacht geregend, maar het was vanochtend weer droog en een goede temperatuur om te wandelen.
Na een uurtje kon de fleece uit, want de rug werd al weer nat.
Weer heerlijk door de bossen gelopen licht stijgend en dalend. Maar later op de route kom je weer meer in het akkerbouw- en veeteeltgebied van Galicië en loop je weer meer over rustige paden en langs rustige wegen waar 1 keer per uur een auto langskomt.
Zo´n korte etappe als van vandaag loop je alle belevenissen nog weer boven te halen. Kort samengevat is de conclusie dat de camino de reis van mijn leven is. Allemaal mensen in dezelfde omstandigheden, misschien zoekend naar oplossingen voor problemen, of gewoon een sportieve uitdaging. Ieder met zijn eigen beleving. Maar over het algemeen allemaal mensen/mensen: sociaal, behulpzaam en vriendelijk.
Het was vandaag karig met de koppies onderweg, dat had ik al gelezen. Ik ben onderweg maar even in een bushokje gestopt om mijn voeten te laten luchten, daarna moest ik nog anderhalf uur naar mijn eindbestemming. Daar was ook de eerste bar. Ik was even voor twaalf uur de eerste pelgrim die bij de bar-alberge kwam overnachten.
De hele middag vrij, het lijkt wel vakantie. Nog even de was laten doen en alles is weer schoon, ik hoop dat ik het tot het eind van de camino red.
De herberg ziet er keurig uit, prima douche, ik was de eerste, dus verzekerd van warm water.
Het is weer een dorpje van niks. Er komen nu al meer pelgrims binnen om te overnachten, vooral vrouwen. Naar het volgende dorp met een herberg is nog 12 kilometer en dat vinden de meeste dames denk ik te lang, ze hebben nog gelijk ook.
Ik hoop niet dat ze allemaal snurken, want dan wordt het voor mij weer een slechte nacht. Ik denk dat ik straks maar effe op tuk ga. Mijn kleren zitten in de was en het wordt nu al frisser buiten. Ik loop hier in mijn korte broek met shirt, dus is onder de deken een goeie plek. Ik zie nu net dat het buiten regent. Mooi op tijd binnen.
Morgen een tochtje van 12 km. Het begint al meer op vakantie te lijken.
Blijf vooral reageren collega´s, vrienden en bekenden.
Hasta luego,
René
Om zeven uur ging de keuken open en ik had allemachtige trek. Als voorgerecht een bord macaroni en als hoofdgerecht een lap draadjesvlees met gekookte aardappeltjes en een bakkie yoghurt toe, heerlijk.
Ik ben bij medepelgrims aan tafel gaan zitten: Tom en Adrian uit Ierland en een meneer uit Israel, zijn naam was dacht ik Machelmachelin of zoiets.
Ontzettend gezellig gegeten, Tom herkende mij nog vanwege mijn voetproblemen aan het begin van de camino. Hoe is het toch mogelijk.
Gistermiddag bij het plaatselijk reisburo maar even de busreis geregeld voor volgende week woensdag van Santiago naar Madrid: een afstand van 500 km. Om zeven uur de bus in en om half vier op het vliegveld in Madrid.
Vanacht weer slecht geslapen, we sliepen maar met zijn tienen op één kamer, maar ja, je hoeft er maar 1 snurker bij te hebben. Ik stond nog naast z'n nest om hem te verwentelen, want hij lag op z´n rug. Maar als iemand niet meewerkt, lukt dat natuurlijk nooit. De hengst heeft de heleboel wakker gehouden!
Dus vanochtend om half zeven op en 2 banaantjes en 4 bakkies yoghurt als ontbijtje weggewerkt. Rond zeven uur de deur uit, dan kon ik rond twaalf uur op mijn eindbestemming zijn. Het had vannacht geregend, maar het was vanochtend weer droog en een goede temperatuur om te wandelen.
Na een uurtje kon de fleece uit, want de rug werd al weer nat.
Weer heerlijk door de bossen gelopen licht stijgend en dalend. Maar later op de route kom je weer meer in het akkerbouw- en veeteeltgebied van Galicië en loop je weer meer over rustige paden en langs rustige wegen waar 1 keer per uur een auto langskomt.
Zo´n korte etappe als van vandaag loop je alle belevenissen nog weer boven te halen. Kort samengevat is de conclusie dat de camino de reis van mijn leven is. Allemaal mensen in dezelfde omstandigheden, misschien zoekend naar oplossingen voor problemen, of gewoon een sportieve uitdaging. Ieder met zijn eigen beleving. Maar over het algemeen allemaal mensen/mensen: sociaal, behulpzaam en vriendelijk.
Het was vandaag karig met de koppies onderweg, dat had ik al gelezen. Ik ben onderweg maar even in een bushokje gestopt om mijn voeten te laten luchten, daarna moest ik nog anderhalf uur naar mijn eindbestemming. Daar was ook de eerste bar. Ik was even voor twaalf uur de eerste pelgrim die bij de bar-alberge kwam overnachten.
De hele middag vrij, het lijkt wel vakantie. Nog even de was laten doen en alles is weer schoon, ik hoop dat ik het tot het eind van de camino red.
De herberg ziet er keurig uit, prima douche, ik was de eerste, dus verzekerd van warm water.
Het is weer een dorpje van niks. Er komen nu al meer pelgrims binnen om te overnachten, vooral vrouwen. Naar het volgende dorp met een herberg is nog 12 kilometer en dat vinden de meeste dames denk ik te lang, ze hebben nog gelijk ook.
Ik hoop niet dat ze allemaal snurken, want dan wordt het voor mij weer een slechte nacht. Ik denk dat ik straks maar effe op tuk ga. Mijn kleren zitten in de was en het wordt nu al frisser buiten. Ik loop hier in mijn korte broek met shirt, dus is onder de deken een goeie plek. Ik zie nu net dat het buiten regent. Mooi op tijd binnen.
Morgen een tochtje van 12 km. Het begint al meer op vakantie te lijken.
Blijf vooral reageren collega´s, vrienden en bekenden.
Hasta luego,
René
-
07 Juni 2013 - 16:06
Marian En Piet:
Hoi Rene,
Ben je al weer een beetje bijgekomen van je Santiago binnenkomst?
Je loopt nu heerljik ontspannen lees ik.
Wij gaan niet in Santiago slapen hoor, na de Mis gaan we verder, dus hoeven we geen slaapplaats te reserveren zoals jij gedaan hebt.We zijn toch s´morgens vroeg al in de stad,alle tijd om daar rond te kijken.
We gaan nu ook niet heel vroeg wandelen;komen we nog eerder op onze volgende plek. Dan maar een beetje tussen al het volk wandelen, dat viel vandaag wel mee trouwens.
We zijn in Ligunde, het is een gehucht, maar de herberg is wel heel apart. Zoiets als in Villamayor, dan weet je het wel. Zal mij benieuwen wat voor toestanden we daar gaan meemaken. Het is toch elke keer een verrassing!
Veel plezier en tot de volgende berichten maar weer he?
Liefs van ons, Marian en Piet -
07 Juni 2013 - 19:13
Kees En Thea:
Hoi Rene, we hebben net alle berichtjes van de afgelopen dagen weer even bekeken, moeder was hier te eten. Nog 5 dagen en dan zien we je weer. Het zal wel een omschakeling zijn, maar een hele ervaring rijker. Geniet van de laatste dagen en tot volgende week. Liefs van moeder en ons. -
07 Juni 2013 - 20:28
Truus Kret:
Hallo Rene.
Nu je verslag weer gelezen jammer dat je het in de nacht steeds zo slecht treft met die mensen
die zo snurken,juist nu dat je zo veel mogelijk een goede nachtrust moet hebben met zoveel
voeten werk nu ik hoop dat je voeten het ook de laatste paar dagen uit mogen houden.
Ik wens je nog een paar goede dagen toe,en ook goede nacht rusten.
Kijk morgen weer wat je beleefd hebt,groetjes Truus -
07 Juni 2013 - 20:43
Nel Sepers:
Hoi Buur,
Net de laatste verslagen gelezen.
Je hebt het geflikt!
Dit pakt niemand je meer af.
Geniet van de laatste dagen. En dan de fik erin.
We hebben eindelijk de eerste dag zon. We zijn op weg naar de Oostzeekust
Ondanks het mindere weer genieten we van alles wat we zien, en dat is veel.
Groete, de buren. -
07 Juni 2013 - 23:08
Ton Kieftenburg:
Hoi René,
Paar dagen er tussenuit geweest dus verslagen niet gelezen, net thuis, dus effe gauw kijken.
Je hebt het gehaald man GEFELICITEERD. Nu nog een paar kilometer en het zit erop, zal wel weer moeilijk worden je weer in de normale (werk)maatschappij terug te keren.
Deze ervaringen neemt niemand je meer af en hoop dat je er nog lang van mag genieten.
Groet, Margreet en Ton -
08 Juni 2013 - 09:36
Pietje Puk:
Wel link als met zoveel vrouwen als enige man bent
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
