Dag 34: Trabadelo - Ospital - 26 km.

Vannacht heerlijk geslapen in mijn eigen kamertje. Af en toe dacht ik dat ik iemand hoorde snurken maar als ik mijn adem inhield, was het over...
Ik had voor de zekerheid de wekker maar gezet: ik kon uitslapen tot kwart over 6, maar was om half 6 al wakker.
Op mijn kamer wat broodjes met bakkersroom opgegeten en om 7.00 uur op pad gegaan.

Het was somber weer met dreigende wolken, maar weer kwam er geen regen vandaag.De eerste anderhalf uur liep ik in zo'n betonnen bak langs de weg. Het was helemaal niet gezellig. Rond 8.30 was ik in Vega de val Sacce: even een koppie gedaan met wat broodjes en weer door gegaan. Vanaf dat moment geen betonbak meer maar kalmpjes aan stijgen over bergpaadjes richting Osombrero, van 700 m. naar 1.250 m. Het was jammer dat het steeds mistiger werd en vanaf 1.000 m. hoogte had je nog maar 50 m. zicht.

In Laguna op 1.150 m. hoogte, even een verse jus d'orange genomen en 2 bananen en toen door naar de top. Het was koud en mistig, dus meteen maar door gelopen. Nog een paar foto's genomen voor zover dat lukte.

Het klimmen gaat steeds beter: ik speer de berg op met stokken en vlieg iedereen voorbij - grote stappen - gang is alles.
Onderweg weer veel mensen gesproken: veel amerikanen, die na de film "the way" allemaal de camino willen lopen.

Ook heel veel dagjestoeristen: die worden per taxi afgeleverd en met zo'n dagrugzakje lopen ze iedereen in de weg.
Je hebt tegenwoordig ook de mogelijkheid om je rugzak - bij moeilijke etappe's zoals vandaag - naar het volgende hotel te laten brengen, maar ja, dat is alleen maar voor watjes!

Ik heb mijn loopschema weer wat moeten aanpassen omdat ik teveel kilometers loop. Mijn nieuwe schema is zo dat ik rond woensdag in Santiago aankom. Dan hoop ik donderdag, vrijdag, zaterdag en misschien zondag nog, door te lopen naar Finisterre en heb daar dan nog een paar dagen om uit te zakken: dat lijkt me fantastisch. Gelijk maar even langs de masseuse en de pedicure - dat zou ook heel lekker zijn.
Voetjes houden zich prima en worden uiteraard zeer goed verzorgd.

Gisteravond heerlijk gegeten in een pension met Nederlands sprekende Spanjaard, hij heet toevallig Santiago en hij is getrouwd met een Nederlandse vrouw.

Vandaag verblijf ik in een bergdorpje, dat bestaat uit een herberg, pension en 15 vervallen huizen (geen winkels).
Ik heb vanmiddag maar in mijn eentje een pelgrimsmenu zitten weg te werken in het pension en meteen wat spulletjes ingeslagen voor het ontbijt van morgenochtend.

Ik ga morgen weer op tijd op weg omdat ik 34 km wil overbruggen om in de bewoonde wereld met computer en wifi te kunnen overnachten. Het is namelijk niks, nada, niente.

Hasta luego,
René

P.S. Ja Ton, ik praat meer met dames dan met heren, maar ik ben blij dat je het herkent...